FAQ

Weryfikacja ETV jest dynamicznym procesem angażującym zarówno wnioskodawcę, jak i jednostki odpowiedzialne za procedurę weryfikacyjną, który ma na celu:

• dostarczenie niezależnego dowodu potwierdzającego weryfikowalne parametry sprawności;
• potwierdzenie innowacyjnych cech technologii z uwzględnieniem specyficznych potrzeb/ wymogów użytkownika;
• wykazanie korzyści dla środowiska.

Weryfikacja w ramach EU ETV odnosi się do projektu technicznego danej technologii, a nie do seryjnej produkcji wyrobów przemysłowych.

ETV jest systemem dobrowolnym.

Weryfikacja ETV :

• nie jest systemem certyfikacji (certyfikacja stwierdza czy produkt spełnienia określone normy i standardy – np. nadanie znaku zgodności CE),
• nie stanowi podstawy do bezpośredniego porównania technologii lecz dostarcza informacji, które umożliwiają nabywcom i decydentom dokonanie porównań z innymi technologiami według ich własnego uznania,
• nie jest narzędziem oceny technologii pod kątem dopuszczenia do obrotu, uzyskania aprobaty itp. ale może te normy uwzględniać,
• nie zastępuje typowych badań technologii,
• nie stanowi systemu konkurencyjnego do obszarów prawnie uregulowanych (BAT/BREF, normy i standardy) oraz dla eko-etykietowania (B2C),
• nie jest systemem kontroli procesu produkcyjnego,
• nie jest oceną zgodności technologii z normami.

Wnioskodawcą może być każdy podmiot prawny lub osoba fizyczna, będąca właścicielem bądź wytwórcą technologii lub ich upoważnionym przedstawicielem. Za zgodą właściciela lub wytwórcy technologii wnioskodawcą może być też inna strona zainteresowana, podejmująca się szczegółowego programu weryfikacji obejmującego kilka technologii (np. jako element wstępny procedury wyboru odpowiedniej oferty sprzedaży).

Przedmiotem weryfikacji są konkretne technologie/ rozwiązania techniczne (tj. produkty, urządzenia itp.) posiadające jednoznaczne oznaczenie/ nazwę.

Technologia musi spełniać kryterium technologii środowiskowej tj. dostarczać środowiskowej wartości dodanej w porównaniu z odpowiednimi technologiami alternatywnymi czyli ograniczać obciążenia środowiska lub pozytywne oddziaływać na nie, w tym: usuwać, zapobiegać powstawaniu, ograniczać, łagodzić zanieczyszczenia uwolnione do środowiska, naprawiać szkody ekologiczne lub korzystać z zasobów naturalnych w bardziej efektywny i zrównoważony sposób.

Jako technologie alternatywne należy rozumieć technologie dostępne na rynku odpowiednie do porównania z weryfikowaną technologią, pełniące taką samą lub podobną funkcję lub stosowane obecnie do rozwiązania danego problemu.

Technologia musi się mieścić się w obszarze akredytacji JWTŚ-IETU t.j.

• rozwiązania techniczne dla monitoringu jakości wody pod kątem zanieczyszczeń mikrobiologicznych i chemicznych (np. zestawy pomiarowe, sondy, anlizatory);
• rozwiązania techniczne dla uzdatniania wody do spożycia – usuwanie zanieczyszczeń mikrobiologicznych i chemicznych (np. filtracja, dezynfekcja chemiczna, zaawansowane utlenianie oraz odsalanie wody morskiej, itp.);
• rozwiązania techniczne dla oczyszczania ścieków z zanieczyszczeń mikrobiologicznych i chemicznych (np. techniki separacji, oczyszczanie biologiczne, metody elektrochemiczne, małe systemy oczyszczania dla słabo zaludnionych obszarów, itp.);
• rozwiązania techniczne dla oczyszczania wód przemysłowych (np. dezynfekcja, filtracja, itp.).

Technologia może być zgłoszona do weryfikacji przez JWTŚ-IETU gdy spełnia następujące kryteria:  

• jest gotowa do komercjalizacji,
• jest innowacyjna i obecnie dostępna na rynku,
• reprezentuje wystarczający poziom innowacyjności (parametry weryfikacji + uzyskiwany efekt ekologiczny) w odniesieniu do technologii alternatywnych dostępnych na rynku,
• zaspokaja określone potrzeby użytkowników,
• jej działanie jest zgodne z obowiązującymi przepisami prawnymi odnoszącymi się do tej technologii i jej konkretnego zastosowania.

Weryfikacja jest szczególnie korzystna dla tych technologii, których parametrów sprawności deklarowanych przez wnioskodawcę nie da się w pełni scharakteryzować przy pomocy odpowiednich, aktualnie obowiązujących przepisów oraz norm lub gdy technologia działa sprawniej/skuteczniej niż wymagają tego odpowiednie regulacje.

Technologia/ rozwiązanie może być uznane jako dostępne na rynku gdy:

• wyprodukowano przynajmniej jeden egzemplarz w skali przemysłowej

oraz, w powiązaniu z powyższym, spełnia przynajmniej dwa spośród następujących warunków:

• posiada instrukcję obsługi i eksploatacji,
• jest produktem znajdującym się w katalogu cenowym wytwórcy,
• znajduje się w materiałach marketingowych / reklamowych .

Technologie w fazie pilotażowej / demonstracyjnej/ półprzemysłowej muszą spełniać warunek: Technologia jest dostępna co najmniej na takim etapie rozwoju, na którym nie będą już wprowadzane żadne zasadnicze zmiany, które mogłyby wpłynąć na jej działanie przed wprowadzeniem na rynek (rozwiązanie w skali pilotażowej musi posiadać jasne i konkretne instrukcje dotyczące zwiększenia jego skali).

Technologie dojrzałe mogą być weryfikowane w takich przypadkach gdy:

• technologia, mimo dłuższej obecności na rynku, reprezentuje cechy innowacyjne niemożliwe czy potwierdzenia przy pomocy obowiązujących norm czy systemów certyfikacji;
• wnioskodawca widzi jakąś szczególną korzyść w uzyskaniu świadectwa weryfikacji np. chce wyróżnić technologię/firmę wśród konkurencji;
• brak jest jednolitej normy dla wszystkich krajów UE/globalnie na potwierdzenie konkretnego parametru działania technologii.

Wyraża sprawność technologii przy pomocy parametrów, które:

• opisują działanie lub sprawność technologii dla określonego zastosowania w określonych warunkach eksploatacji;
• odnoszą się do samej technologii a nie do np. zarządzania ekologicznego w firmie, źródeł surowców lub informacji dostarczanej użytkownikom;
• uwydatniają zalety i cechy innowacyjne technologii;
• odzwierciedlają potencjalne bezpośrednie oddziaływanie technologii na środowisko dla określonego zastosowania w określonych warunkach eksploatacji;
• uwzględniają, na ile jest to możliwe, pośrednie oddziaływanie technologii na środowisko w ujęciu cyklu życia.

Działanie technologii poddawanej weryfikacji jest określane przez szereg różnych parametrów (nazywanych parametrami do zweryfikowania) i ich wartości numerycznych. Weryfikacja technologii w ramach programu UE ETV wymaga zatem dokładnego określenia parametrów do zweryfikowania. Parametry te ustala Jednostka Weryfikująca w porozumieniu z wnioskodawcą na podstawie wstępnej deklaracji działania technologii oraz wykorzystując tabelę nr 6 znajdująca się w załącznikach do Ogólnego Protokołu Weryfikacji.

Należy tak zdefiniować listę parametrów działania i ich oczekiwanych wartości numerycznych (skorygowana deklaracja działania) aby zapewnić, że zarówno parametry działania technologii poddawane weryfikacji jak i ich zakresy są istotne dla nabywców pod względem wymagań prawnych, zamierzonego zastosowania technologii, kluczowych czynników środowiskowych oraz działania podobnych, aktualnie dostępnych technologii spełniających podobne funkcje lub stosowanych w zbliżonych sytuacjach.

Określenie parametrów do zweryfikowania powinno uwzględniać, a w stosownych przypadkach obejmować, następujące rodzaje parametrów:

• parametry działania odnoszące się do działania technologii w wypełnianiu jej celu działania (określanego także jako działanie techniczne lub funkcjonalne);
• parametry eksploatacji odnoszące się do warunków technicznych zamierzonego zastosowania technologii; parametry eksploatacji powinny posłużyć w szczególności do określenia warunków prowadzenia badań technologii; przykładowe parametry eksploatacji to temperatura otoczenia, stężenie związków w matrycy, na które nie oddziałuje technologia itp.;
• parametry środowiskowe odnoszące się do potencjalnie istotnych oddziaływań na środowisko, bezpośrednich lub pośrednich w przeciągu całego cyklu życia technologii (np. surowce, wytworzenie, użytkowanie, recykling, końcowa utylizacja); mogą one obejmować np. zużycie energii lub emisję zanieczyszczeń do powietrza lub wody; określenie parametrów środowiskowych powinno zazwyczaj opierać się na ocenie środowiskowej wartości dodanej technologii (patrz część B.III.1 Ogólnego Protokołu Weryfikacji); parametry środowiskowe powiązane bezpośrednio z przeznaczeniem technologii należy uznać za parametry działania.

Koszt weryfikacji określany jest indywidualnie dla każdej technologii, po zapoznaniu się z dostarczonym przez wnioskodawcę wypełnionym formularzem Quick Scan. W szczególności informacje zawarte we wstępnej deklaracji działa technologii pozwalają na oszacowanie kosztów.

Całkowity koszt weryfikacji technologii składają się dwóch części:

1. koszt weryfikacji - związane z pracą JWTŚ-IETU,
2. koszt badań.

Na wydatki związane z weryfikacją innowacyjnej technologii ma wpływ:

• złożoność technologii,
• ilość weryfikowanych parametrów,
• ilość ekspertów niezbędna do przeprowadzenia weryfikacji,
• jakość danych z badań,
• potrzeba (lub jej brak) wykonania audytu systemu badań.